Tyl (Tijl Damen, Oostburg, 13 mei 1985) is geboren en getogen in Zeeuws-Vlaanderen.
Na de basisschool gaat hy naar de mavo.
Op zyn 16e ontdekt hy de gitaar en leert zichzelf erop spelen.
Direct ook start hy met het schryven van liedjes.
Veel kinderliedjes, want hy volgt inmiddels de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk en loopt stage by kinderopvang en basisscholen.
Na SPW stroomt Tyl via een schakeljaar onderwysassistent in by de PABO. Deze rondt hy af met een specialisatie in muziek.
Hiervoor schryft en regisseert hy een complete musical: 'Boos', waarmee hy glansryk slaagt.
Als Tyl de eerste akkoorden op de akoestische gitaar onder de knie heeft schaft hy zyn eerste elektrische gitaar aan.
Hy luistert punk en metal: hard, heftig en snel zyn daarby zyn belangrykste criteria.
Een jaar later start Tyl ( 17 jr) met drie schoolvrienden een punkband ( Immer Tydelyck), waar een jaar later een black metalband ( Quaet Gespuijs) aan toegevoegd wordt.
Voor beide bands schryft Tyl het grootste deel van de nummers, zowel tekst als muziek.
De PABO-opleiding is afgerond en Tyl werkt enkele jaren parttime als invalleerkracht voor met name kleuter- en onderbouwgroepen in het basisonderwys, maar weet intussen zeker dat dit niet zyn levensinvulling zal worden.
Zyn repertoire aan kinderliedjes breidt gestaag uit en er komen steeds meer optredens in heel Nederland en Vlaanderen.
In 2009 schryft Tyl zich in by de kamer van koophandel. Vanaf dan richt hy zich op het maken en spelen van kindervoorstellingen, waarby interactie, humor en liedjes de belangrykste ingrediënten vormen. In de eerste jaren geeft hy daarnaast nog muzieklessen en begeleidt hy beginnende bandjes in west Zeeuws-Vlaanderen.
Vanaf 2016 kan Tyl alle nevenactiviteiten loslaten en richt hy zich enkel nog op het maken en spelen van voorstellingen en optredens.
Ligt de nadruk op zyn kindertheaterprogramma's, in de tussentyd groeit het repertoire voor volwassenen gestaag.
De eerste nummers voor volwassenen schreef Tyl op zyn 17e en waren onvervalste protestsongs. Maatschappykritische liedjes tegen het openhouden van de kerncentrale in Borssele of de groeiende antipathie jegens vluchtelingen, die hy meerdere malen speelde by protestdemonstraties.
In 2011 wordt in Nieuwegein een landelyke demonstratie gehouden van het onderwys over het wegbezuinigen van geld voor kinderen die extra ondersteuning nodig hebben. Tyl schryft het lied 'In Eén Klap' en mag het live tydens de demonstratie op het podium komen spelen. Een prachtige ervaring, want velen hebben het lied vooraf geoefend en uit tienduizend kelen klinkt het refrein, mét bybehorende klap...
Behalve protestsongs schryft Tyl ook liedjes vol ironie, die vaak betrekking hebben op de actualiteit. Tydens een benefietavond in het Ledeltheater in Oostburg medio 2014 ( t.b.v. behoud van het kunstwerk 'De Traan' schildering op de watertoren door Johnny Beerens) zingt Tyl zyn lied 'Ebola', gebracht als vrolyke meezinger, verhandelend over de gruwelykheid van dit ziektebeeld, maar met name als aanklacht tegen het abjecte verschynsel dat op zeker moment de ogen van de wereld uitgekeken zyn op zo'n ramp en de nieuwskaravaan weer doortrekt naar de volgende kykcyferhit.
Naast schuren en schoppen schryft Tyl ook positieve, opbouwende liedjes, zoals 'Het vuur van Sint Jan': een lied over de Sint Jansnacht, zoals die in de katholieke kerk gevierd wordt. Tyl is wars van religie, maar juist het zoeken naar een verbindend element, het universele is wat hem over de streep trekt om toch een lied te schryven dat nauw aansluit by de viering zoals dat door katholieken beleefd wordt, maar geen zelfverraad is aan Tyls eigen overtuiging.
Naast liedjes ontdekt Tyl ook het genot van de gesproken tekst (voordrachtskunst) en schryft een aantal licht absurdistische gedichten, zoals 'Prakken in 't gehakt' en 'Een Dood Stuk Vlees'. Tydens verschillende gelegenheden vuurt hy deze op zyn publiek af. Niet iedereen is even bekend met deze vorm...
Ook in daarop volgende jaren wordt Tyl met regelmatig gevraagd om nummers te schryven voor een bepaalde gelegenheid. Steeds zoekt hy daarin naar datgene wat hem raakt in het onderwerp en naar het universele daarin. Dat maakt dat nummers loskomen van een specifieke gebeurtenis of gelegenheid, blauwdrukken zyn voor herkenbare menselyke ervaringen.
Gaandeweg tekent zich steeds meer een vaste lyn af in de nummers die Tyl maakt. Of eigenlyk: meerdere lynen:
Veel nummers hellen over naar schemering en somberheid, een zwarte rand, dood en ontluistering, maar vaak klinkt er ook mededogen in door: de mens is een optelsom van haar eigen onvermogen. Naast deze donkerder nummers liggen liedjes die meer observerend en verwonderend zyn. Elementaire processen in de natuur, de poëzie van de grilligheid, schoonheid en wreedheid van diezelfde natuur zyn evenzeer inspiratiebron voor Tyl als de onvolkomen mens.
Cabareteske nummers vormen tenslotte de sluitsteen. Met het ondeugende lied 'Slik' wint Tyl in 2015 een liedschryfwedstryd in het kader van het 'Zeeuws jaar van de bodem' en mag hy dit lied op o.m. radio Omroep Zeeland live komen spelen.
In 2020 is dan eindelyk de tyd ryp om - geholpen door de coronacrisis - Tyls singer songwriterrepertoire een autonoom spoor te gunnen.
Gedreven door het initiatief van 'Hulst voor Elkaar' i.s.m. 'Jouw Event Partners' artiesten een online podium te bieden middels de registratie van een optreden hakt Tyl de knoop door. Er komt een website met bybehorende social media-kanalen: Tyl bestaat!